نویسنده: راشین نعمتی

رمان ایرانی

تعداد صفحات: 196

بخشی از این کتاب:

ﺗو می‌فهمی ﭼـﺎره‌ای ﻏﯿﺮ از ﺟﻨﮕﯿـﺪن ﻧـﺪاﺷﺘـﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭼـﯽ؟ ﻧﻪ! نمی‌فهمی. زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ آﺑﯿـﻪ ﮐﻪ از ﺳﺮ ﮔﺬﺷـﺘﻪ وﻟﯽ ﻫﯽ ﻣﺠﺒﻮری ﺷﻨﺎ ﮐﻨﯽ و ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎی؛ ﻫﯽ ﻣﺠﺒﻮری ﺑﯿﺸﺘـﺮ از ﺗﻮاﻧﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪی. اﯾﻦ زﺧﻤﺎرو ﺑﺮای این‌که درﮐﺶ ﮐﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ وارد ﺳﯿـﺎﻫﯽ ﺑﺸﯽ. ﺑﺎﯾﺪ انقـدر وﺟـﻮدﺷﻮ داﺷﺘـﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اون ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﻮر ﺑﺸﯽ اﻣﺎ ﺑﯽ وﺟـﻮد زﯾﺎده، ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد! ﻫﻤﻪ‌ی اون ﺑﯽ وﺟﻮدا ﯾﻪ ﻧﻘﻄﻪ از ﺳﯿـﺎﻫﯽ ﺑﻮدن؛ اﻣﺎ ﻧﻤﯽدوﻧـﻢ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﻦ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ اوﻧﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ می‌کرد ﯾﺎ ﺑﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ وﺟﻮد ﺧﻮدم!؟ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ. اﻣﺎ ﯾﻪ ﭼﯿﺰو ﺧﻮب ﻓﻬﻤﯿﺪم؛ اﯾﻨﺠﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ دادت نه، ﺑﻪ دادﺷﻮن می‌رﺳﻪ! ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ آدم ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﺧﯿﺮت ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ آره، وﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﻧﻤﯽرﺳﻪ. زﯾﺮ ﭘﺎ ﻟﻬﺖ می‌کنن. اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ اﻧﺘﺨﺎب نبود، اﺟﺒﺎر ﺑﻮد. ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻨﻪ ﮐﻪ وﺟﻮدم ﻫﯿﭻوﻗﺖ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻧﮑﺮد و ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺑﺎﻫﺎش ﺟﻨﮕﯿﺪ.