شاعر: معصومه مهری قهفرخی

مجموعه غزل

شعری از این مجموعه:

ممنون که آمدی و جهان رنگ و بو گرفت

رنج از غم زنانگی‌ات، آبرو گرفت

ممنون که چشمه بودی و در التهاب دشت

هرکس رسید در خنکایت وضو گرفت

باریدی و دو رود تو جاری شد و زمین

از رود‌های موسمی‌ات آرزو گرفت

ای پونه‌زار زیسته در من! که زرد کوه

از عطر صورتیِ ملیحِ تو بو گرفت؛

در عمق برکه‌های نگاهم چکیدی و

جغرافیای بالش پر بوی قو گرفت

ماهی بلند بودی و از بسترم تو را

شاید پلنگ زخمی روی پتو گرفت

این زن چهل چکاوک و دو، سار غصه را

آنقدر پر نداد که بغضِ گلو گرفت

این زن منم! زنی که چنان گُر گرفت تا

آتش به جان مزرعه‌ی رو به رو گرفت