معرفی کوتاه:
گذر از بیان عادی اولین قدم ورود متن به دنیای شاعرانگی است. نثر ادبی در فاصلهای میان نثر عادی و شعر قرار میگیرد. و البته این مرز گاهی آنقدر باریک می شود که بسیاری از شاعران سپیدسرا، اشعار خود را به عنوان شعر منثور نامگذاری میکنند.
کیخسرو عزیزی نیز در این کتاب تلاش داشته تا در دنیای بین شعر و نثر قدم بزند و حرفهایی را که شاید نویسنده نتواند در قالب شعر به راحتی آنها را بیان کند، در قالب نثرهای ادبی نوشته است. او از عشق می گوید و با تعابیری که اغلب عنصر عاطفه در آنها پررنگتر است، به تصویرسازیهای زیبای عاشقانه دست میزند.
این کتاب شامل 57 نثر ادبی است که در 66 صفحه به چاپ رسیده است.
دو نثر از این کتاب:
1-
گاهی باید دوست داشت
نه برای فرار از تنهایی
بلکه برای کامل شدن
و هیچ چیز
زیباتر از آن نیست
که یادآوری اولین دیدارمان
هنوز هم لبخند بر لب من میآورد
2-
از کجای راه مرا تنها گذاشتی
در مسیر سبز جادههای شمال
در تاریکترین نقطهی شب
خودت میدانی
تاریکی، تنها نقطهی ترس من است