به هرکسی که رسیدیم مبتلای تو بود
به هرکسی که رسیدیم مبتلای تو بود
مؤلف: مصطفی پارساپور
دومین مجموعه شعر مصطفی پارساپور شامل غزل های کلاسیک اوست. او در کتاب پیشینش رباعیاتش را به چاپ رسانده بود و در این کتاب، به سراغ قالب دوست داشتنی شعر کلاسیک یعنی غزل رفته است. زبان او در اکثر اشعارش زبانی کلاسیک است و گاها تجربه های نئوکلاسیک و نیز بعضا طنز را نیز تجربه کرده است. او دراشعارش عشق و مسائل پیرامون آن را بیشتر از بقیه ی مسائل مطرح می کند.
این کتاب شامل ۵۰ غزل است که در ۸۶ صفحه به چاپ رسیده است.
غزلی از این کتاب:
چقدر صورت ِماهِ شبت قشنگ شده
ستارگان به هم افتادهاند و جنگ شده
و آسمان بدون تو ابری است انگار
دلم برای تو تنها همیشه تنگ شده
منم که پای تو باریده‌ام به عمقِ دلم
ولی به جای شکفتن دل تو سنگ شده
برای شمع سوال است از سحر که افق
به سرخیِ دلِ من یا لب تو رنگ شده؟
کبوتر تو شدم رفتی و زمین خوردم
شکسته بال و پری در پیِ تو ننگ شده
هرآنچه فرصت دیدار می‌کند شیرین
به دستِ شومِ فلک لحظه‌ای شرنگ شده...
