مؤلف: داوود جمالی

چاپ دوم

ازهم‌ریخته عنوان اولین مجموعه شعر داوود جمالی است. این کتاب که شامل اشعار موزون اوست، شایسته تقدیر جایزه‌ی کتاب سال غزل در سال ۱۳۹۷ شد. در این مجموعه با غزل‌های اغلب دوری و به دور از کلیشه‌های غزل امروز روبرو هستیم. غزل نسل جدید شاعران امروز اغلب دچار تکرار شده و به همین دلیل با غزل‌های شبیه به هم و با موضوعات اغلب یکسان روبروست که غالبا با غزل‌هایی با بیت‌های مستقل در مضامین و به اصطلاح تک‌بیت روبرو هستیم. اما شاعران پیشرو که به پیشرفت غزل فکر می کنند از این نوع نوشتن فاصله گرفته و به غزل دوری و بعضا سه لتی رو آورده‌اند که غزل را از وابستگی به قافیه و استقلال در یک بیت دور می‌کند که خود قدم مهمی برای حرکت رو به جلو است. این کتاب نیز در این زمینه نگاه‌های خوبی دارد که با خواندن آن به ظرفیت‌های این نوع غزل پی خواهیم برد. این کتاب شامل ۲۴ شعر است که در 60 صفحه توسط انتشارات ایهام به چاپ رسیده است.

با هم غزلی از این کتاب می خوانیم:

در چاه سال‌هاست گرفتاریم
بیهوده است امید اگر داریم
تا دوستان طناب بیاندازند

همسایه‌های سربه‌فلک چیزی
جز سایه‌ی سیاه نمی‌خواهند
بر خانه‌ی خراب بیندازند

از مغزمان که بال درآوردیم
اعماق را به گریه رها کردیم
میخانه‌ای به خنده بنا کردیم
بنّا شدیم تا که خرابی‌ها
آبادمان کنند و خرابی را
بر گردن شراب بیندازند

از شب یکی دو جرعه که نوشیدند
همسنگران نشئه خروشیدند
مارا فروختند و خریدارید
ای دشمنان که دوست به تن دارید
ای کاش دوستان شما روزی
از رویتان نقاب بیندازند

در سفره‌های پهن شکم‌باره
پهنیم و سفره‌های شکم‌ پاره
ما را که سفره کرد؟ نمی‌دانیم
ما کور مانده‌ایم و نمی‌بینیم
نان پرت می‌کنند که بعد از آن
قلاب را به آب بیاندازند

صیادها به دخترشان گفتند
بر تن کنید آبیِ دریا را
پنهان کنید آنچه که پیدا نیست
دریا عقیده داشت که دریا نیست
وقتی نهنگ‌های درونش را
در تور رخت‌خواب بیندازند

ما سال‌هاست یک‌سره دلتنگیم
نوری به غیر ماه نمی‌بینیم
چیزی به غیر آه نمی‌کاریم
چیزی به غیر آه نمی‌چینیم
آیینه‌ایم و آینه را ای کاش
از رنج بازتاب بیندازند