شاعر: ژیوان ژکان

مجموعه شعر سپید

با هم شعری از این کتاب را می‌خوانیم:

آن چشم‌ها،

آن چشم‌ها،

آن چشم‌ها

افیونی بود ناپیدا

و اندوهی بود نامیرا،

نوشدارویی به وقت مردن

و زهری برای کشتن.

هیچ‌کس هیچ‌گاه این‌طور مرا نَگِریسته بود که تو؛

من از چشم تو هبوط کردم

و پیراهنم از شرم نگاه تو بود که این‌چنین

خودش را مهیای مرگ کرده بود

و مرا!