صد قطعه از ویلیام شکسپیر

ترجمه و بازسرایی: رزا جمالی

چاپ دوم

معرفی:

این گزینه‌ها از غزل‌ها و نمایشـنامه‌هـای شکسپیر انتخاب شـده‌اند که هـویت شعـری مستقلی دارنـد و به عنـوان قطعاتی مستقل در ادبیات انگلیسی خوانده شده است. شکسپیر مهم‌ترین شاعر نمایشی دوره‌ی رنسـانس و عصـرِ الیزابتِ انگلستان است. غـزل‌های او بیشتر بر مدار دو موضوع عشقِ آسمانی و عشق اهریمنی می‌گردد. قطعات شاعرانه‌ای که از نمایشـنامه‌‌های او انتخــاب شــده‌انـد تـوانـایـی او را در شخصـیت‌پردازی و صـدا دادن بـه روح این شـخـصیت‌هـا نمــایــان مـی‌کنـد. وقـتــی که لیـدی مکـبث ماهیـتــی شیـطــانی مــی‌یــابــد و یـا در اوجِ دیــوانــگـی سخـنـــانی را به زبـان می‌آورد تک‌گـویی‌هـای او با افلـیای پـاک و پری‌سیرت که با گل‌ها سخن مـی‌گـویـد تفـاوت دارد. گـاه این شـاه‌بیت‌هـا از جمـلات مضمـونی نمایـشـنامـه‌هـایـش انتخاب شده‌اند که به نظـر کلامـی ‌پر از پنـد و حکـمت مـی‌آیـد. تک‌گـویـی‌هـا و یا گفت‌وگوهایی که از نمایشنامه‌ی رومئو و ژولیت انتخاب شده‌اند باز متفاوت هستنـد و بیشتـر از عشقی سخـن می‌گویند که با تقـدیر به مخالفت برخاسته است.

با هم چند قطعه از این کتاب می‌خوانیم:

1-

نه مرمر

و نه آن بنای مطلا

که از آنِ شاهزاده‌ای‌ست

دوام نخواهد آورد

بیشتر از این شعرها که من سرودم

2-

تو می‌گویی که عاشقِ بارانی

اما چترت را باز می‌کنی

تو می‌گویی که عاشقِ خورشیدی

اما جایی در سایه می‌یابی

تو می‌گویی که عاشقِ بادی

اما پنجره‌هایت را می‌بندی

و این چیزی‌ست که من از آن می‌ترسم

مثلِ زمانی که می‌گویی مرا دوست داری.

3-

زمان چه آرام می‌گذرد

برای آنها که منتظرند

و چه تند می‌گذرد

برای آن‌ها که می‌ترسند

و چه طولانی

برای آن‌ها که سوگوارند

و چه کوتاه

برای آن‌ها که جشن گرفته‌اند

اما برای آن‌ها که عاشقند

زمان بی پایان است