معرفی کوتاه:
«عدد» عنوان کتاب اشعار بیژن مرادی کرمانیست که در قالب شعر سپید به چاپ رسیده است. شاعر در این کتاب به سبک و سیاقی متفاوت اشعار را با اعداد نمادین نامگذاری کرده و در چهار فصل و در قالب یک نامهی بلند که هر شعرش خطاب به معشوق است، فصلبندی کرده است. تمام عناصر طبیعی و تاریخی و جغرافیایی در این اشعار به خدمت شعر عاشقانه درآمدهاند تا خطابی بلندبالا باشند به معشوقی که در همهی مظاهر زندگی شاعرانهی شاعر حضور دارد. زبان ساده و به دور از تکلف، فضاهایی اغلب نو و ساختارهای نوشتاری مخصوص خود شاعر، از ویژگیهای اشعار این کتاب است.
این کتاب شامل 59 شعر سپید است که در 122 صفحه توسط انتشارات ایهام به چاپ رسیده است.
شعری از این کتاب را با هم بخوانیم:
من بازگشتم
یهودا من بازگشتم،
تو
در دستهای منجمدت
در لبهای بیرنگت
در ژرفای وجودت
و در تمام زمانهایی که تاریخ ما شکل میگرفت
یهودا بودی!
در شبی که ماه کامل بود
ستارهها شهادت دادند که سه بار انکار کردی
تو نه تنها مرا
خودت را
روحت را
و انسانیت را،
انکار کردی.
....
در باران
با صلیب احساسم بر دوش
و خار سفید عمر رفته بر سر
به کوه پناه بردم
کفشهایم جذب خاک شد
لباسهایم با باد رفت
دستهایم رود شد
پاهایم سنگ
و سینهام درهای حاصلخیز،
واژهها را خوردم
ترانهها را نوشیدم
و بر قله شدم
چون گیاهی خودرو و وحشی،
عاری از خاطره
عاری از حس تو
و ریسمانی از پاکی همراهم بود.
یهودا
من بازگشتم
زمانِ برفها.