نویسنده و گردآور: احمد سعید محمدیه

ترجمه: اصغر علی‌کرمی

خاطراتی خواندنی از زندگی نزار قبانی به همراه عاشقانه‌ترین شعرهای او

از مقدمه‌ی نویسنده:

از خوش‌‌شانسی‌‌های من در زندگی این بود که بخش عمده‌‌ای از زندگی‌‌ام را در همسایگی نزار

قبانی در بیروت گذرانده و از دل‌‌انگیز‌‌ترین لحظات عمرم زمانی بود که در دفتر کارم سرگرم بودم

و نزار از طبقه سوم به دفتر من در طبقه دوم می‌‌آمد.

بیش‌‌تر از ده سال بود که چند بار او را در طول هفته می‌دیدم و این روزگار برایم تصویری از

زندگی، سرشار از گل و عطر و زیبایی است. چرا این‌‌گونه نباشد ؟ وقتی نزار فرزند دلداده زندگی

بود و حتی وقتی حرف‌‌های عادی و روزانه می‌‌زد؛ می‌‌شد صدای تپیدن دل‌‌های عاشقان و

کوبیدن نبض آزادگان را شنید. در ساده‌‌ترین عبارت‌‌هایش می‌‌شد او را شناگری دید که به

دنبال مرواریدی می‌‌گردد یا جواهر‌‌سازی که با دقت کلمات سهل و ممتنع را کنار هم می‌‌چیند

تا گردن‌‌آویزی چشم‌‌نواز بسازد. در طول ده سال یا اندکی بیش‌‌تر شاهد و دوست نزدیک و

همراه بسیاری از ‌قدم‌‌هایی بودم که نابغه بی-بدیل دنیای شعر برمی‌داشت.

از آن‌‌جا ‌‌که من نزار را به‌‌عنوان یک انسان و یک شاعر دوست دارم و ازآنجاکه در چنته‌‌ی ناچیز

خود خاطرات ارزشمند و گران‌‌قیمتی از او دارم؛ با خود فکر کردم که شاید بتوانم در شناساندن

بهتر او به دوست‌‌دارانش کمکی کرده باشم و با نوشتن خاطراتم که بی‌‌شباهت به خاطراتی

نیست که شماری از شاعران و دوستان و یاران و کسانی که با آن‌‌ها رفت‌‌و‌‌آمد داشته‌‌اند، از او

روایت کرده‌‌اند، بخشی از زندگی او را روایت کنم.