نویسنده: حجت تبیانیان

رمان ایرانی

بخشی از متن این کتاب:

خشم پارمانی رسم پاره می‌کرد. به سوی پنجره رفت، آن را

گشود و سرمای سحرگاهی را در آغوش کشید. پنجره را بست

به ساعت بزرگ پاندولی که همچنان آونگ بود نزدیک شد.

دریچه‌ی زرکوبش را گشود. پاندول را درمشت فشرد و زمان از

حرکت باز ایستاد...