موهای خیس

شاعر: ملیحه اکبری

مجموعه غزل

شعری از این کتاب:

به این تنی که پر از گوش است چقدر واژه بدهکاری

در این سکوت دو سر سنگین نشسته‌ام به خود‌آزاری

بغل گرفته مرا در من که دست دور تو نزدیک است

برس به داد نفس‌هایم در این شبانه‌ی تکراری

مترسکی که وجودت هست درون مزرعه می‌دانی

کلاغ پیر و خطرناکم که خورده آنچه که می‌کاری

ببند موی مرا محکم که باد هرزه نمی‌فهمد

هوای دست تو را دارم ببند پنجره را آری

نه راه پیش به سر دارم نه پس گرفته‌ام عمرم را

مُرددم که چه باید کرد مرا چگونه خریداری؟

چگونه قصه بچرخانم تو عاشقی کنی و هر شب

بگویی‌ام که زلیخاجان به نوکرت تو نظر داری؟

برای این تنِ نشنیده تو ناخدای خیالاتی

به لنگرم بکش ای دریا میان گیر و گرفتاری

من آتشم که به خاک افتاد ر‌ها کن این پر زخمی را

به باد رفته بگو برگرد که قفل پنجره را داری

رسیده‌ام به تهِ دره جدا کن از خودت این زن را

برای فاصله فکری کن تویی که واژه بدهکاری